Συνάντηση με τον ποιητή Elio Pecora και τον μουσικό Tullio Visioli
Η ποίηση συναντά τη μουσική
Συνάντηση με τον ποιητή Elio Pecora και τον μουσικό Tullio Visioli
Συμμετέχουν: Paola Maria Minucci, Καθηγήτρια της έδρας Νεοελληνικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Ρώμης «La Sapienza» και Χρήστος Μπιντούδης, ερευνητής στο ανωτέρω πανεπιστήμιο
ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
Τρίτη 3 Νοεμβρίου 2015, ώρα 19.00
Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο – Πατησίων 47, Αθήνα
Σε συνεργασία με το Τμήμα Νεοελληνικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας του Πανεπιστημίου La Sapienza της Ρώμης
ΣΥΝΤΟΜΑ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ
Elio Pecora
Γεννημένος στο Sant’Arsenio (Σαλέρνο) το 1936, σήμερα ζει στη Ρώμη. Έχει δημοσιεύσει ποιητικές συλλογές, διηγήματα, μυθιστορήματα, κριτικά δοκίμια, κείμενα για το θέατρο. Διευθύνει το διεθνές περιοδικό Poeti e Poesia. Ως κριτικός λογοτεχνίας έχει συνεργαστεί με διάφορες εφημερίδες και περιοδικά, καθώς και με το πρώτο, το δεύτερο και το τρίτο πρόγραμμα της RAI. Έχει επιμεληθεί ανθολογίες ποίησης του 20ού αιώνα, είναι βιογράφος του ποιητή Sandro Penna, ενώ ως συγγραφέας έκανε το ντεμπούτο του το 1970 με την ποιητική συλλογή La chiave di vetro (1970). Ακολούθησαν τα έργα του: Motivetto (1978), L’occhio corto (1985), Interludio (1990), Poesie (1975-1995), 1997, Per le altre misure, (2001), L’albergo delle fiabe e altri versi (2007), Simmetrie (2007), Nel tempo della madre (2011), In margine (2011). Έχει συνεργαστεί ως κριτικός λογοτεχνίας με ιταλικές εφημερίδες. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί σε πολλές ξένες γλώσσες. Έχει λάβει πολυάριθμα βραβεία και τιμητικές διακρίσεις, μεταξύ των οποίων τα βραβεία Premio Dessì και Premio Il Fiore.
Tullio Visioli
Συνθέτης, φλαουτίστας και τραγουδιστής, γεννήθηκε στην Κρεμόνα το 1957. Το 1990 εγκαταστάθηκε στη Ρώμη, όπου διευθύνει την Παιδική Χορωδία και διδάσκει φλάουτο ντόλτσε και την παιδική χορωδία της Scuola Popolare di Musica του Testaccio. Είναι Καθηγητής Μουσικής Eκπαίδευσης στο Πανεπιστήμιο Lumsa, ενώ από το 2012 διδάσκει στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα της Εκπαίδευσης και Θεραπείας της Φωνής κατά την περίοδο ανάπτυξης (Πανεπιστήμιο Tor Vergata). Μετά το ντεμπούτο του, το 1974, με το Canzoniere Mantovano, αφιερώνεται στην παλαιά μουσική με την ομάδα Il Dolcimelo (1980-1990). Το 1991 ίδρυσε το σύνολο Laudanova, που έχει αφιερωθεί στη δημιουργία ενός σύγχρονου ρεπερτορίου με ισχυρές αναφορές στην ιταλική μουσική παράδοση και την ανατολίτικη θρησκευτική μουσική. Έχει δημοσιεύσει πολλές συνθέσεις του και τα εγχειρίδια μουσικής διδασκαλίας VariAzioni (Anicia 2004) και Il baule dei suoni (Multidea, 2011).
Η Paola Maria Minucci είναι Καθηγήτρια της έδρας Νεοελληνικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Ρώμης «La Sapienza». Ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τη μετάφραση νεοελληνικών λογοτεχνικών έργων, κυρίως ποιητικών, αναλαμβάνοντας την επιμέλεια ανθολογιών των σημαντικότερων ποιητών του 20ού αιώνα (Ελύτης, Σαχτούρης, Δημουλά, Πατρίκιος, Μέσκος, Γκανάς, Καβάφης, Πιερής), αλλά και πεζογράφους (Βασιλικός, Ταχτσής, Βαλτινός, Σωτηροπούλου), συχνά παρουσιάζοντας για πρώτη φορά στην Ιταλία λογοτέχνες που ακολούθως γνώρισαν αξιοσημείωτες διακρίσεις. Ασχολήθηκε επίσης με τη μετάφραση των ταινιών του Αγγελόπουλου και των στίχων από τα τραγούδια του Σαββόπουλου. Έχει ασχοληθεί και με το θεωρητικό σκέλος της μετάφρασης σε διάφορα δοκίμια όπου αναγνωρίζει την κριτική αξία της μεταφραστικής διαδικασίας. To 2006 κέρδισε στην Ελλάδα το Κρατικό Βραβείο Μετάφρασης, το 2007 κέρδισε το Κρατικό Βραβείο της Ιταλίας για όλο το έργο της και το 2012 κέρδισε το Βραβείο Achille Marazza για τη μετάφραση της ανθολογίας του έργου του Ελύτη με τον τίτλο È presto ancora, Donzelli Editore, Roma, 2011. Το 2013 τιμήθηκε με το Παράσημο του Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικος.
Ο Χρήστος Μπιντούδης (Γιαννιτσά, 1978) σπούδασε Νεοελληνική Φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και Μετάφραση στο Πανεπιστήμιο Sapienza της Ρώμης. Το 2009 απέκτησε τον τίτλο του διδάκτορα από το Τμήμα Ιταλικής Φιλολογίας του ίδιου Πανεπιστημίου της Ρώμης με μία διατριβή για την «Τύχη του Λεοπάρντι στην Ελλάδα». Δίδαξε νεοελληνική γλώσσα και λογοτεχνία στα Πανεπιστήμια «Adam Mickiewicz» του Πόζναν και στο Πανεπιστήμιο της Βαρσοβίας. Σήμερα ζει στη Ρώμη και εργάζεται ως Λέκτορας στην Έδρα Νεοελληνικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας του Πανεπιστημίου Sapienza. Ασχολείται με την νεοελληνική και ιταλική λογοτεχνία, τις μεταξύ τους σχέσεις και τη μετάφραση. Ενδεικτικά αναφέρονται από τα έργα του: Το ελληνικό γλωσσικό ζήτημα (2008), Λεοπάρντι, Καζαντζάκης και το ταξιδι του Χριστόφορου Κολόμβου (2010), Ο θάνατος στο έργο του Καβάφη. Μεταφραστικά ζητήματα στα «Άλογα του Αχιλλέως» (2011), Ο Λεοπάρντι στην Ελλάδα (2012).