Η παράδοση του Αγίου Βαλεντίνου, προστάτη των ερωτευμένων, ανάγεται στο 496 μ. Χ., όταν ο Πάπας της Ρώμης Γελάσιος ο Α’ κατήργησε τα Λατινικά Λουπερκάλια, αφιερωμένα στο Φαύνο/Λουπέρκο, θεότητα που προστάτευε τα βοσκοτόπια και τους αγρότες, και σχετίζονταν με τη γονιμότητα και τις αγέλες με τελετές που λάμβαναν χώρα στον Παλατίνο λόφο. Τότε είχαν ήδη χάσει τις θρησκευτικές εκδηλώσεις τους, που είχε χαθεί ήδη από τον προηγούμενο αιώνα, και είχε επιβιώσει μόνο το λαογραφικό κομμάτι.
Μετά τις τελετές μύησης των δώδεκα νεαρών χωρισμένων σε δυο ομάδες, στα Λουπερκάλια τα γυμνά αγόρια, που ανήκαν στους πατρικίους επί δημοκρατίας και στην τάξη των ιπποτών επί αυτοκρατορίας, μαστίγωναν τις γυναίκες και ύστερα έτρεχαν γύρο από το λόφο μαστιγώνοντας με λωρίδες από το δέρμα των προβάτων που είχαν θυσιάσει, το χώμα και τις γυναίκες για να ξυπνήσουν τη γονιμότητά τους.
Ο Γελάσιος ο Α’ αποφάσισε να μεταθέσει τη γιορτή στην προηγούμενη μέρα, αφιερωμένη στη μνήμη του Αγίου Βαλεντίνου, και να την αντικαταστήσει με χριστιανικές τελετές. Στη συνέχεια η γιορτή διαδόθηκε στη Γαλλία και στην Αγγλία από τους Βενεδικτίνους, στους οποίους είχε ανατεθεί ήδη από τον Ζ΄ αιώνα η Βασιλική στο Τέρνι, που είναι αφιερωμένη στον Άγιο.
Όμως υπάρχουν και άλλοι άγιοι με το ίδιο όνομα, για τους οποίους δεν είμαστε καλά πληροφορημένοι. Από τους δυο πιο γνωστούς, ο πρώτος γεννήθηκε στην Ιντεράμνα (σημερινό Τέρνι) το 176 και ήταν προστάτης των ερωτευμένων που τους οδηγούσε στον γάμο ενθαρρύνοντάς τους να τεκνοποιήσουν. Σύμφωνα με την θρησκευτική, και όχι ιστορική, γραμματεία, ο άγιος γιάτρευε τους επιληπτικούς και τα θύματα ερωτικών παθημάτων.
Ο δεύτερος φέρεται να πέθανε στη Ρώμη στις 14 Φεβρουαρίου 274, αποκεφαλισμένος. Σύμφωνα με μερικές πηγές, πρόκειται για τον ίδιο επίσκοπο του Τέρνι. Σύμφωνα με άλλες, πιο αξιόπιστες πηγές, πρόκειται για χριστιανό μάρτυρα, ενώ δεν λείπουν όσοι λένε ότι δεν υπήρξε ποτέ. Λένε ότι ο Βαλεντίνο θανατώθηκε γιατί είχε τελέσει τον γάμο της χριστιανής Σεραπίας με τον εθνικό ρωμαίο λεγεωνάριο Σαβίνο.
Τα εύσημα για την καθιέρωση του Αγίου Βαλεντίνου ως προστάτη των ερωτευμένων ανήκουν στον Τζόφρι Σώσερ, συγγραφέα του έργου Οι Ιστορίες του Καντέρμπερυ, που προς τα τέλη του ΙΔ’ αιώνα προς τιμήν του γάμου του Ρικχάρδο του Β’ και της Άννας της Βοημίας έγραψε επίσης το ποίημα The Parliament of Fowls, όπου σε 700 στίχους παρουσιάζει τον Άγιο Βαλεντίνο σαν άλλο γιο της Αφροδίτης
Στην γιορτή των ερωτευμένων αναφέρεται και ο Σαίξπηρ στο Άμλετ. Όμως μόνο σε μεταγενέστερη εποχή στις Αγγλοσαξωνικές χώρες διαδόθηκε το έθιμο των valentine. Πρόκειται για ερωτικά ραβασάκια που άρχισαν να πωλούνται από το μισό του 19ου αιώνα στις ΗΠΑ και αργότερα, στο πρώτο μισό του 20ου αιώνα κατέκλυσαν και την Γηραιά Ήπειρο.
ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΑΓΑΠΗΣ, ΧΘΕΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ
Σε αυτή την ενότητα παρουσιάζουμε τρεις μαγνητοσκοπημένες συναυλίες του Italian Lyric Ensemble, που έγιναν επί τούτου, το οποίο σε μια συμβολική και εικονική περιοδεία στην Ελλάδα ερμηνεύει κλασικές άριες από γνωστές όπερες και παραδοσιακά ναπολιτάνικα τραγούδια με κοινό παρονομαστή τον Έρωτα.
Η πρώτη συναυλία είναι αφιερωμένη στα πιο δημοφιλή ντουέτα με σοπράνο και τενόρους του ρομαντικού μελοδράματος. Η δεύτερη παρουσιάζει γνωστές άριες για σοπράνο με ερωτικό θέμα, από το Ντονιτζέτι στο Μορικόνε. Η τρίτη συναυλία μας ταξιδεύει στο δεύτερο ήμισυ του 19ου αιώνα, τη χρυσή εποχή του ερωτικού ναπολιτάνικου τραγουδιού.
Το Italian Lyric Ensemble πραγματοποίησε πολλές περιοδείες στην Ελλάδα ήδη από το 2011, όταν το τρίο Pace-Petroni-Marotti συνόδευσε με τις άριες του την αθλητική διοργάνωση “Italo-Hellenic Friendship Race 2011” στα Δωδεκάνησα, σημειώνοντας μεγάλη επιτυχία.
Έπειτα το μουσικό σύνολο, με διαφορετικό σχήμα, έδωσε συναυλίες σε διάφορα μέρη της Ελλάδας και σε πολλές πόλεις από την Πελοπόννησο και την Κρήτη μέχρι τη Θράκη.